Zenuwachtig frommelt ze aan de mouw van haar trui, terwijl ze mijn blik ontwijkt. Ze heeft net aarzelend gezegd dat ze iets wil vertellen waar ze nog niet eerder over gesproken heeft. Het kost haar duidelijk moeite. Ik wacht rustig af.
Waterval
Na een diepe zucht begint ze aarzelend haar verhaal. Een onsamenhangend verhaal over de beste vriend van haar oudste broer die kind aan huis was bij haar thuis. Die vriend ontvluchtte zijn ouderlijk huis vanwege huiselijk geweld en was veel bij zijn vriend, haar broer. Uiteindelijk vertelt ze dat hij haar op 8-jarige leeftijd seksueel misbruikt heeft. Ze heeft er nooit over durven praten, tot nu. Nu de sluis geopend is, rollen de woorden als een waterval over haar lippen. Ik laat haar praten.
Achttien jaar
Achttien jaar lang heeft ze het voor zich gehouden. Maar nu heeft ze besloten om erover te praten omdat ze het gevoel heeft dat ze bijna stikt in haar geheim. In relaties loopt ze vast als een man meer wil dan een kus en een arm om haar heen slaan. Ze heeft angsten ontwikkeld en slaapt slecht. Op haar werk kan ze zich niet goed concentreren; ze maakt fouten en is bang dat ze ontslagen wordt.
Triggers
Jarenlang heeft ze haar geheim weggedrukt. Door er niet over te praten, hoopte ze het achter zich te laten. Maar de gebeurtenissen van vroeger dringen zich de laatste tijd onbarmhartig aan haar op. Een bepaalde geur of een bepaalde houding; alles kan een trigger zijn en haar uit haar evenwicht brengen. Ze begrijpt niet waarom ze nu zo emotioneel is terwijl ze jarenlang zonder problemen heeft gefunctioneerd?
Verstoorde ontwikkeling
Een heftige gebeurtenis laat sporen achter in het brein en is van invloed op het gedrag. Zeker als dat op jonge leeftijd gebeurt en het brein nog volop in ontwikkeling is. Door de gebeurtenissen uit haar jeugd is haar sociaal-emotionele ontwikkeling verstoord geraakt. Noodgedwongen heeft ze haar emoties onderdrukt en gedaan alsof het allemaal wel meeviel. Maar natuurlijk viel het niet mee. Zo’n heftige gebeurtenis kun je als klein kind niet alleen verwerken.
Overlevingsreactie
Ik leg uit dat ze haar emoties al die tijd ontkend heeft om staande te kunnen blijven in een heftige periode in haar leven. Ontkennen van emoties was een overlevingsreactie. Maar nu laten die emoties zich niet langer ontkennen. Vroeg of laat vragen ze om aandacht en dat is nu. “Je bent als een fluitketel die onder stoom staat; de druk moet eraf. Dus het is goed dat je een afspraak gemaakt hebt,” zeg ik.
Uit de schaduw
Ik zie hoop op haar gezicht, alsof ze mogelijkheden ziet om wat gebeurd is te verwerken en de draad van haar leven weer op te pakken. “Ik wil weer leren dromen,” verzucht ze. “Ik heb te lang in de schaduw geleefd maar ik voel dat het tijd is om in het licht te stappen.”
“Klopt, nu is het tijd voor jou,” bevestig ik van harte. Ik gun het haar dat ze zich kan ontdoen van de last van het verleden.
Van welke last wil jij af?
Wat heb jij nog te verwerken? En wat levert je dat op? Als je wilt dat ik met je meekijk, mail me dan op jolanda@jolandamocking.nl en boek een gratis kennismakingsgesprek.
Vind je deze blogs leuk om te lezen, meld je dan aan met onderstaande link, zodat je zeker weet dat je er geen één mist. Je ontvangt dan tevens mijn e-book met drie gratis tips die je gelijk kunt toepassen.
