Onlangs had ik een gesprek met twee klasgenootjes van vroeger. We hebben het plan om een reünie te organiseren voor onze klas van vroeger. Heerlijk is het om herinneringen op te halen aan destijds: “weet je nog dat die ene juf ‘verfpot’ werd genoemd omdat ze zich zo zwaar opmaakte?” En ook: “Jij woonde in het buitengebied en mocht op de fiets komen, wij moesten altijd lopend naar school.” De oh’s en de ah’s zijn niet van de lucht. Oude foto’s komen op tafel en we maken een namenlijst. Nu nog iedereen opsporen via social media.
Herken je het kind in jezelf?
Zo leuk om weer oude bekenden tegen te komen bij het organiseren van deze reünie. Ik word er enthousiast van. Hoe is het mijn klasgenoten vergaan? Waar is iedereen terecht gekomen? Ik kijk uit naar de reünie en voel me weer het vrolijke, onbevangen, onbezonnen kind van vroeger. Herken jij het kind nog dat je eens was? Kun je die energie nog oproepen?
Verbinding kwijtgeraakt
Bij mijn cliënten merk ik regelmatig dat zij de verbinding kwijt zijn met het kind in zichzelf. De passie is gedoofd. Er is nauwelijks nog zelfliefde. Zo ook bij Wilma. “Het motto van mijn opvoeding was: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg,” zegt ze. “Zodoende vertelt een stemmetje in mijn hoofd me dat nieuwe dingen eng zijn en dat ik geen risico’s mag nemen,” gaat ze verder.
Stemmetje in haar hoofd
Het zorgt ervoor dat ze die nieuwe, uitdagende baan maar niet aanneemt omdat ‘ze weet wat ze heeft maar niet wat ze krijgt.’ En dat ze het niet aandurft om te verhuizen naar het leuke huis aan de rand van het dorp dat te koop staat en dat ze in gedachten al heeft ingericht. Verhuizen brengt immers veel rompslomp en financieel gedoe met zich mee? Het stemmetje in haar hoofd houdt haar klein en zorgt ervoor dat ze op de gebaande paden blijft. Vreemd eigenlijk want diep in haar hart is ze een avonturier. Maar ze is het avontuurlijke in zichzelf kwijtgeraakt, zelfliefde voelt ze nauwelijks nog. Ze wil het terug zodat ze weer voelt dat ze leeft.
Leven vanuit haar hart
Terwijl ze vertelt over leuke dingen die ze heeft gedaan in haar leven, zie ik een glimp van de oude Wilma. Haar ogen lichten soms even op en haar hele houding verandert als ze praat over de tijd dat ze nog goed in haar vel zat en het avontuur aanging. Die tijd lijkt ver achter haar te liggen.
Ze is toe aan meer reuring in haar leven zodat de sprankeling terugkomt en ze weer verbinding heeft met het kind in haarzelf. Ik gun het haar om te leven vanuit haar hart en te voelen hoe inspirerend dat is. “Daarom ben ik hier,” zegt ze vastbesloten.
Durf jij je hart te volgen?
Durf jij de stem van je hart te volgen? Zodat je het avontuurlijke in jezelf weer een kans kunt geven en meer zelfvertrouwen krijgt? En de beste versie van jezelf word? Mail me dan op jolanda@jolandamocking.nl en boek een gratis kennismakingsgesprek.
Vind je deze blogs leuk om te lezen, meld je dan aan met onderstaande link, zodat je zeker weet dat je er geen één mist. Je ontvangt dan tevens mijn e-book met drie gratis tips die je gelijk kunt toepassen.
