Met bewondering kijk ik naar de finale van Maestro, het programma waar bekende Nederlanders een klassiek orkest dirigeren met als doel het winnen van de gouden baton (dirigeerstokje). Dirigeren kunnen ze niet maar toch gaan ze de uitdaging aan. Knap hoor! Typisch een gevalletje van ‘ik wist niet dat ik het kon, dus ik heb het maar gedaan.’ Ze laten zich niet belemmeren. De kritiek van de jury is soms niet mals maar gelukkig ook regelmatig zeer complimenteus. Dat geeft hen (zelf)vertrouwen.
Wat houdt je tegen?
“Ik snap die bekende Nederlanders wel,” zeg ik tegen Paulien die tegenover me zit. “Grensverleggend bezig zijn, voelt zó geweldig, het doet zoveel voor je zelfvertrouwen.” Zij heeft zojuist verteld dat ze eigenlijk zou moeten solliciteren op een geweldige vacature die ze gezien heeft. “Hoezo, eigenlijk?” vraag ik haar lachend. “Waarom doe je het niet gewoon, wat houdt je tegen?” “Omdat ik niet weet of ik het kan,” zegt ze beschaamd, “misschien valt het wel tegen, misschien stel ik mijn nieuwe collega’s teleur.”
Eigenlijk
Het is niet de eerste keer dat ze zegt dat ze eigenlijk iets zou moeten doen maar dat ze zich laat tegenhouden door koudwatervrees. Het klinkt spijtig. Maar het is toch jammer als je op je tachtigste terugkijkt op je leven en spijt hebt van de dingen die je hebt gedaan of juist niet hebt gedaan? Het leven speelt zich NU af, leef nu. Elke keer baalt ze weer van zichzelf, maar toch…de angst wint het steeds van de opwinding.
Niet gelukkig
Ze wil het anders, het roer moet om. Ze voelt de positieve spanning in haar lijf als ze denkt aan die nieuwe baan die ze zó graag wil maar waar ze niet op durft te solliciteren. Ze voelt de blijheid als ze denkt aan die avontuurlijke vakantie (die ze toch maar niet heeft geboekt vanwege de risico’s op tropische ziektes). En ze voelt de opwinding als ze denkt aan de zanglessen die wilde nemen maar waar ze van afgezien heeft omdat ze zich schaamt voor haar zangkwaliteiten. Het is zo jammer dat ze zichzelf zo klein houdt. “Mijn leven is strak geregeld en voorspelbaar,” merkt ze teleurgesteld op. “Maatschappelijk, sociaal en financieel heb ik mijn leven op orde maar ik ben niet gelukkig.”
Buiten haar comfortzone
We praten verder over wat ze nodig heeft om nieuwe uitdagingen aan te gaan. Over wat haar belemmert om net dat stapje buiten haar comfortzone te zetten. Want daar ligt het plezier, de opwinding en de mogelijkheden om haar leven weer glans te geven. Net zoals de twee bekende Nederlanders doen die de sterren van de hemel dirigeren. Ik geniet van hen. Hun passie voor de muziek is zichtbaar. Ze hebben hun grenzen verlegd, hebben uitdagingen overwonnen en staan nu in de finale. Ze hebben geleerd wat ze niet konden en zijn enorm gegroeid in zelfvertrouwen. Dat gun ik Paulien ook.
Liefdevolle duwtje
Ze voelt de opwinding bij het vooruitzicht om nu echt stappen te gaan zetten. Stappen zetten om haar leven in eigen hand te nemen en haar eigen symfonie te componeren. Als ze denkt aan de nieuwe Paulien, begint ze te glunderen. Ze wil het graag maar heeft een duwtje nodig om de eerste stap te zetten. Dat liefdevolle duwtje geef ik haar graag.
Kun jij wel een duwtje gebruiken?
Mail me dan op jolanda@jolandamocking.nl en boek een gratis kennismakingsgesprek.
Vind je deze blogs leuk om te lezen, meld je dan aan met onderstaande link, zodat je zeker weet dat je er geen één meer mist. Je ontvangt dan tevens mijn e-book met drie gratis tips die je gelijk kunt toepassen.
