Het is al weer 21 jaar geleden: de aanslag op de Twin Towers in Amerika: 11 september 2001. De wereld stond op haar grondvesten te trillen. Bij zulke wereldschokkende gebeurtenissen wordt vaak gevraagd: weet je nog waar je was toen dat gebeurde? Dat weet ik nog goed: ik was bij mijn zus. We hoorden het nieuws op de radio. Ik was hoogzwanger van de tweede. Inmiddels is mijn meisje volwassen en heeft de wereld een nieuwe balans gevonden. Er was geen andere keus dan doorgaan met leven, ondanks alle verdriet en verbijstering.
Brokstukken opruimen
Het doet me denken aan Lucia. Haar wereld heeft de afgelopen jaren op z’n kop gestaan: na een conflictueuze scheiding, problemen met de kinderen, een verhuizing, ontslag en ziekte probeert ze nu de brokstukken op te ruimen en op de ruïnes van haar leven een nieuw leven op te bouwen.
Alle ballen in de lucht
“Wat brengt jou hier?” vraag ik haar belangstellend. Terwijl ze begint te praten, lijkt het alsof ze zich niet meer van mij bewust is. Gedachteloos roert ze in haar koffie en vertelt over hoe conflicten en domme pech haar hebben achtervolgd. Ze vertelt dat ze jarenlang manmoedig geprobeerd heeft om alle ballen in de lucht te houden zodat het leven van haar kinderen, zo goed en zo kwaad als het ging, door kon gaan.
Slapeloze nachten
Ik ben onder de indruk van haar verhaal. Menigeen zou onderuit gegaan zijn maar zij is overeind gebleven. Ze is wel moe, doodmoe. “Hoe heb je het zolang vol gehouden?” vraag ik meelevend. Ze vertelt dat haar kinderen haar motivatie zijn. Voor hen doet ze alles. Ze heeft slapeloze nachten gehad over haar huishoudboekje. Dat werd er niet beter op toen haar werkgever ging reorganiseren en zij op straat kwam te staan. Soms kon ze de eindjes niet meer aan elkaar knopen. Ze is er letterlijk ziek van geworden. Gelukkig hebben haar ouders altijd achter haar gestaan.
De koek is op
“Maar,” eindigt ze met een diepe zucht, die verraadt hoeveel energie de afgelopen jaren haar gekost hebben, “de koek is op. Jarenlang heb ik geprobeerd om het voor iedereen goed te doen. Ik heb mijzelf weggecijferd. Nu zit ik met de brokstukken. Het roer moet echt om, zo wil ik het niet langer. Het is nu tijd voor mij.”
Pot met goud
Ik heb bewondering voor haar positiviteit, veerkracht en doorzettingsvermogen. Haar houding, haar woorden, haar uitstraling: aan alles is te merken dat ze niet opgeeft maar het vertrouwen heeft dat ze aan het einde van de regenboog de pot met goud zal vinden.
Ze is vastbesloten om weer vaste grond onder haar voeten te krijgen en een nieuwe balans te vinden. Net als bij de Twin Towers, heeft zij ook geen andere keus dan doorgaan met leven, ondanks alle verdriet en verbijstering. 11 september wordt een keerpunt in haar leven. Ze gaat beter voor zichzelf zorgen, zegt ze. Want daar is het de afgelopen jaren wel bij ingeschoten. Ik help haar hier graag bij.
Zorg jij goed voor jezelf?
Weet jij wat je nodig hebt om goed voor jezelf te zorgen? Durf je voor jezelf te kiezen? Als je daar meer over wilt weten, mail me dan op jolanda@jolandamocking.nl en boek een gratis kennismakingsgesprek.
Vind je deze blogs leuk om te lezen, meld je dan aan met onderstaande link, zodat je zeker weet dat je er geen één mist. Je ontvangt dan tevens mijn e-book met drie gratis tips die je gelijk kunt toepassen.
